Μετά τη μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού

Με τη χτεσινή υπερψήφιση του νέου ασφαλιστικού του Δημοσίου, ολοκληρώθηκε το πρώτο ημίχρονο της πρώτης μεγάλης διαρθρωτικής μεταρρύθμισης στην ελληνική οικονομία και το κοινωνικό κράτος. Όσο κι αν οι μεταρρυθμιστές παντός χρώματος επιχειρούν να την υποβαθμίσουν, προβάλλοντας τα σημεία στα οποία η κυβέρνηση υπέκυψε στον εκβιασμό των βαμπίρ (σημεία που όντως υπάρχουν και μελλοντικά θα χρειαστούν αναθεώρηση), η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μεταρρύθμιση ιστορικών διαστάσεων που όμοιά της δεν ξαναέγινε στο κοινωνικό κράτος τα τελευταία 35 χρόνια.

Για πρώτη φορά στην ιστορία βαδίζουμε συντονισμένα προς ένα σύστημα με ενιαίους κανόνες ασφάλισης και ανταποδοτική λογική, το οποίο επιβραβεύει την εργασία αντί να προωθεί το διαρκές κυνηγητό των ραντιέρηδων για την κατάκτηση συνταξιοδοτικών προνομίων από το κράτος. Ταυτόχρονα, για πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά δεν διαχωρίζονται οι ασφαλισμένοι αυθαιρέτως σε δύο κατηγορίες «παλιοί και νέοι», αλλά διαβαθμίζονται οι θυσίες που πρέπει να κάνει ο καθένας ανάλογα με το πόσο κοντά βρίσκεται σε ηλικία σύνταξης με αποτέλεσμα να υπάρχει γενεακά δικαιότερος επιμερισμός των βαρών προσαρμογής στο νέο σύστημα.

Η υπόθεση της μεταρρύθμισης της ελληνικής οικονομίας, όμως, δεν σταματάει εδώ. Το ίδιο το ασφαλιστικό έχει σημαντικές εκκρεμότητες, με βασικότερη απ’ όλες την τύχη της επικουρικής ασφάλισης, τύχη που θα καθοριστεί από τις αναλογιστικές μελέτες που θα γίνουν για κάθε επικουρικό Ταμείο εντός του 2011. Ταυτόχρονα, οι πιέσεις της διαδικασίας πληθυσμιακής γήρανσης είναι τέτοιες που αφήνουν το ζήτημα πάντα ανοιχτό σε τροποποιήσεις και προσαρμογές.

Έξω από σύστημα ασφάλισης, τώρα που πλέον μειώνεται ο ρόλος των συντάξεων στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής, εκκρεμεί ο εκσυγχρονισμός του κοινωνικού κράτους (Υγεία, Πρόνοια και Παιδεία), έτσι ώστε επιτέλους να αποκτήσουμε σοβαρές προνοιακές δομές.

Στα υπόλοιπα θέματα της οικονομίας, στρατηγική προτεραιότητα εκτιμούμε ότι πρέπει να αποτελέσουν:

α) ο αποπληθωρισμός των τιμών στην αγορά (με 5,2% πληθωρισμό και ύφεση που πάμε;)

β) η αναθεώρηση της φορολογικής πολιτικής στο ΦΠΑ (το 23% έχει στραγγαλίσει την αγορά),

γ) το πλήρες άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων,

δ) η εξυγίανση των ΔΕΚΟ, ειδικά του ΟΣΕ και των Αστικών Μεταφορών

ε) η διοικητική μεταρρύθμιση και όλες οι ποιοτικές τις συνιστώσες, από τη μείωση της γραφειοκρατίας μέχρι μηχανογράφηση και τη μεθοδολογία διοίκησης (new public management),

στ) η προώθηση της εργασίας, ειδικά των νέων ανθρώπων.

η) η αναδιοργάνωση του τραπεζικού μας συστήματος

θ) το ξεμπλοκάρισμα των μεγάλων και μεσαίων επενδύσεων. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν έτοιμα Projects και το κράτος να κωλυσιεργεί διότι ακόμα φτιάχνει το νομοθετικό πλαίσιο.

Αυτή τη βδομάδα οι ειδήσεις για την οικονομία, έπειτα από πολύ καιρό ήταν θετικές. Αυτό όμως δε σημαίνει τίποτα. Τα ζωώδη ένστικτα και το σπιράλ αρνητικής ψυχολογίας καραδοκεί. Τα θεμελιώδη στοιχεία της ελληνικής οικονομίας δεν έχουν αλλάξει ακόμα τόσο που να δικαιολογούν πανηγύρια. Εκκρεμούν ακόμα πολλές μεταρρυθμίσεις να γίνουν. Η γενιά των 700 ευρώ τις απαιτεί.

Η ψυχολογία του ζευγαριού στην εξωσωματική γονιμοποίηση

Γράφει η ΒΑΣΙΛΙΚΗ Ν. ΣΙΜΟΓΛΟΥ, ψυχολόγος, DEA, ΜΑ, EmBIO Medical Center, www.ivf-embryo.gr, vsimoglou@ivf-embryo.gr

Η εξωσωματική γονιμοποίηση αποτελεί, εδώ και δύο δεκαετίες περίπου, μια δραστική και ουσιαστική λύση στα προβλήματα υπογονιμότητας. Τα ζευγάρια που καταφεύγουν στην εξωσωματική γονιμοποίηση έχουν συνήθως διανύσει, ωστόσο, μια μακρά, ψυχοφθόρο διαδρομή.

Οι τεχνικές υποβοήθησης της αναπαραγωγής, με τα σημαντικά τους ποσοστά επιτυχίας, επανέφεραν την ελπίδα στα υπογόνιμα ζευγάρια, παρέχοντας λύσεις εκεί όπου υπήρχαν λίγες ή καθόλου. Παρ' όλα αυτά, τα διάφορα στάδια της θεραπείας και η συνειδητοποίηση της δυσκολίας να αποκτήσουν παιδί με φυσικό τρόπο τείνουν να αυξάνουν τα επίπεδα άγχους των ζευγαριών, προκαλώντας ταυτόχρονα τριγμούς στη συζυγική τους σχέση. Η υπογονιμότητα σχεδόν πάντοτε συνοδεύεται από αισθήματα άγχους, απογοήτευσης και ματαίωσης απέναντι σε μια πιεστική επιθυμία που δεν πραγματοποιείται, τα οποία με τη σειρά τους επιδρούν αρνητικά στην πορεία της θεραπείας.

Τα ζευγάρια που υποβάλλονται σε θεραπείες γονιμότητας έχουν συνήθως διανύσει μια μακρά, επώδυνη διαδρομή: έχουν περάσει έντονες στιγμές αγωνίας για το αποτέλεσμα μηνιαίων τεστ εγκυμοσύνης, έχουν μηχανοποιήσει την ερωτική τους ζωή, υπολογίζοντας γόνιμες μέρες και ώρες. Ταυτόχρονα, έχουν αισθανθεί πανικό στο ενδεχόμενο της ερώτησης «Εσείς έχετε παιδιά;» και έχουν υποστεί το επικριτικό βλέμμα του κοινωνικού τους περίγυρου για την απάντηση που δίνουν, έχουν χάσει το ενδιαφέρον τους για την κοινωνική ή/και την επαγγελματική τους ζωή, και τόσα άλλα.

Νιώθουν θυμό για το σώμα τους, που δεν υπακούει και αρνείται να επιτελέσει την πιο φυσική λειτουργία, την αναπαραγωγή, νιώθουν ενοχές για τις επιλογές ζωής που έκαναν στο παρελθόν, όπως το να παντρευτούν σε ώριμη ηλικία προκειμένου να επικεντρωθούν στην επαγγελματική τους ζωή, να έχουν ιστορικό εκτρώσεων, να απορρίπτουν συντρόφους περιμένοντας εκείνον/η που αργούσε να έρθει, να προτιμήσουν να ζήσουν ορισμένα χρόνια παντρεμένοι χωρίς παιδιά, αφήνοντας έτσι τον χρόνο να περνάει, κ.ά.

Ολες αυτές οι ψυχικές δυσκολίες πρέπει να αναγνωρίζονται από τη μονάδα εξωσωματικής γονιμοποίησης και να αντιμετωπίζονται. Είναι σημαντικό να παρέχονται στα ζευγάρια υπηρεσίες ψυχολογικής υποστήριξης, που θα τους επιτρέψουν να επιτελέσουν το σημαντικό έργο της αποδοχής: πρώτα να επεξεργαστούν τις έντονες συναισθηματικές καταστάσεις που βιώνουν και να αποδεχτούν αυτό που τους συμβαίνει, και στη συνέχεια να προσαρμοστούν στις περιστάσεις της θεραπείας, απαντώντας στις προκλήσεις της με ρεαλισμό και αισιοδοξία.

Για να μειώσουν το ψυχικό φορτίο στο οποίο καλούνται να αντεπεξέλθουν, τα ζευγάρια που υποβάλλονται σε εξωσωματική γονιμοποίηση χρειάζεται να θυμούνται ότι:

* Αποτελούν οικογένεια ήδη οι δυο τους, και αυτή την οικογένεια χρειάζεται να τη φροντίζουν.

* Το σχέδιο απόκτησης παιδιού θα πρέπει να συνυπάρχει μαζί με άλλα σχέδια που έχουν ως ζευγάρι, αλλά και ως άτομα, και όχι να τα επισκιάζει.

* Το πιο σημαντικό τους κεφάλαιο είναι η μεταξύ τους σχέση. Η ποιότητα της επικοινωνίας τους είναι ο θεματοφύλακας της συμβίωσής τους: είναι αυτό που θα τους υπενθυμίζει, όταν έρθει το παιδί, πως πριν γίνουν γονείς είναι άντρας και γυναίκα.

Υποστηρίζοντας ο ένας τον άλλον, αλλά και ζητώντας βοήθεια όταν χρειάζεται, η διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης μπορεί να μετατραπεί σε εμπειρία ζωής που θα ενδυναμώσει το κάθε άτομο ξεχωριστά, αλλά και την ίδια τους τη σχέση.

Οι φράουλες, οι καρποί του πειρασμού και της απόλαυσης, ένα φρούτο που έχει δικό του μουσείο, στο Βέλγιο, έχουν αποτελέσει θέμα για πολλά τραγούδια, έχουν χρησιμοποιηθεί ως τίτλος σε αρκετές ταινίες και έχουν αγαπηθεί από ζωγράφους όλων των εποχών.

* Ο Manet με τον περίφημο πίνακά του ''Φράουλες'' τους εξασφαλίζει την αιωνιότητα.
* Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, οι αρχαίοι Έλληνες αλλά και οι Ρωμαίοι γνώριζαν τη φράουλα. Το επιστημονικό όνομά της, fragsris chiloensis, μας έρχεται από τα Λατινικά αλλά οι Ρωμαίοι δεν την καλλιεργούσαν στους κήπους τους ως φρούτο αλλά για να την χρησιμοποιήσουν κυρίως στην κατασκευή φαρμάκων.
* Το Μεσαίωνα θα αρχίσουν οι πρώτες καλλιέργειες της μικρής άγριας φράουλας, που ερχόταν από τις Άλπεις, η μόνη που ήταν γνωστή εκείνη την εποχή. Οι φράουλες τότε ήταν σύμβολο ευμάρειας, ειρήνης και τελειότητας της κοινωνίας και τις σέρβιραν σε μεγάλες κοινωνικές γιορτές.
* Με την υβριδοποίησή της με άλλα ευρωπαϊκά είδη και με το χρόνο, n ποιότητά της βελτιώνεται. Ωστόσο, το φρούτο παραμένει μικρό παρά το ''νέο αίμα'' που έφερε το 17ο αιώνα το αμερικάνικο είδος που ήρθε από τη Βιρτζίνια. Η πραγματική επανάσταση στην ιστορία της φράουλας θα γίνει έναν αιώνα αργότερα χάρη στα φυτά που έφερε ο αξιωματικός του ναυτικού, Φρεζιέ από τη Χιλή. Γεννήθηκαν έτσι οι πρώτες μεγάλες φράουλες που είναι και n βάση για τις περίπου 600 ποικιλίες που απολαμβάνουμε σήμερα.
* Όποια όμως και αν είναι η ποικιλία, η φράουλα θα μας παραπέμπει πάντα σε στιγμές απόλαυσης όπως αυτή στην υπεροχή σκηνή από το ''Pretty Woman'' που η Τζούλια Ρόμπερτς μαθαίνει ότι η σαμπάνια συνοδεύεται με φράουλες.
http://www.megatv.com/glykesalximies/page.asp?catid=15528&subid=20534

Συμπτώσεις !!

Αναρωτιέμαι! Ποιος πήρε στο λαιμό του τον Αλέξανδρο? Είναι αλήθεια ό,τι κυκλοφορεί για αυτόν? Ήταν όντως ένας νέος που είχε δημιουργήσει ανάλογα προβλήματα στο παρελθόν? Μπας και το ‘ήξεραν’ και του ‘την έστησαν’? μπας και ήταν ‘προβλέψιμος? Μήπως ? μήπως η δίκη της ‘ζαρντινιέρας ‘ που διεξάγετε τούτη τη στιγμή δεν είναι τελικά απλή χρονική ‘σύμπτωση’ ? μήπως? Μήπως ο ιδικός φρουρός τελικά έπαιζε κάποιο ρόλο? Λες να είναι όλο αυτό μια προβοκάτσια? Που πάμε? Τι θα γίνει μετά? Είναι πια τόσο προσοδοφόρο επάγγελμα αυτό του πολιτικού που πάση θυσία πρέπει να πέσει η κυβέρνηση να έρθουν οι άλλοι οι ‘έντιμοι’ και αν είναι έντιμοι ποιοί είναι αυτοί και πως ορίζετε το έντιμος? Ποιος δε είναι στη φυλακή? Οι πολιτικοί? Οι δικαστικοί? Οι ιερείς? Οι αστυνομικοί? Ποιος? Ποιος θα μας γλιτώσει από ποιον? Ποιος έβαλε τις φωτιές? Τις έβαλε κάποιος? Ήταν οργανωμένο σχέδιο και γιατί? Ήταν απλή σύμπτωση'? Γιατί δε παίζουμε ένα συλλογικό λόττο σαν λαός σαν έθνος μπας και ήμαστε και εκεί τόσο τυχεροί και με την ίδια ‘τυχαία σύμπτωση’ να γίνουμε ζαπλουτοι? Αφού έχουμε ρέντα να το εκμεταλλευτούμε!!

Περίπτωση 'Τατούλη'

Ο κ. Τατούλης δεν έχει το ηθικό συστατικό στο χαρακτήρα του που θα μπορούσε να με πείσει ότι καλώς τα λέει…δίκιο έχει βρε αδελφέ….συμπαθείς μου είναι….πολέμιος της διαφθοράς (κάθε είδους)…..
Για να ήταν όλα τα ανωτέρω και προ πάντων να μπορούσε να περηφανεύεται πως είναι ηθικό στοιχείο στη κοινωνία μας και παράδειγμα προς μίμηση ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΚΑΙ ΤΗ ΒΟΥΛΗ και στη συνέχεια να προχωρήσει σε όσες διαφωνίες και καταγγελίες πιστεύει πως πρέπει να κάνει και να ενημερώσει τον λαό …
Ως εκλεγμένος με την ψήφο μιας μερίδας ανθρώπων ΔΕ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να πολεμήσει εκ των ένδων…αυτό λέγετε ανταρσία !! και η ανταρσία με βάση το ναυτικό δίκαιο έχει συγκεκριμένη τιμωρία δια χειρός καπετάνιου….στην προκειμένη το καράβι είναι η χώρα μας , το πλήρωμα του ο λαός της πατρίδας μας και ο καπετάνιος ο νόμιμα εκλεγμένος Πρωθυπουργός της Ελλάδας….
Δε έχουμε την πολυτέλεια να πολεμάμε μεταξύ μας….πρέπει να ανασκουμπωθούμε και να στρωθούμε στη δουλεία με ομοψυχία για να φέρουμε το αποτέλεσμα….
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ= βελτίωση ποιότητας της ζωής σε αυτή την ταλαίπωρη χώρα…Αποτέλεσμα= Προοπτικές για να ζήσουν τα παιδιά μας ένα καλύτερο αύριο…

κ.Τατούλη,
Τα παιχνίδια σας και οι προσωπικές φιλοδοξίες σας και οι καταγγελίες εκ των υστέρων δε συνάδουν με την έννοια ‘ήθος’….